Líffræðileg lægð mannkynsins

Líffræðileg lægð mannkynsins

Það hefur verið bannfært að minnast á vissa hluti í dag, því þeir vekja upp óþægilegar tilfinningar hjá mörgum. En eftir að hafa séð hvernig þetta veldi sem snýst um að móðga ekki sumt fólk hefur stýrt okkur út á þróunarlega blindgötu þar sem dauði vistkerfissins er vís, þá stendur mér nokk á sama: veldi þeirra hefur brugðist, á þann hátt sem fornir menningarheimar og NSDAP hefðu aldrei gert (þú manst það kannski að margir stórkostlegir listamenn eru aðeins uppgötvaðir eftir að lífið hefur sigrað þá og grafið í gröf ómagans; þannig mun hefðin halda áfram).

Hvernig varð þetta veldi til? Fólk glataði hvötinni til að skapa siðmenningu, því siðmenningin sjálf varð rík og máttug. Sníkjudýrin settust að og hófust handa við það að draga bæði kvenfólk og brjóstgóða karlmenn á tálar þar sem þau voru gjörn á að greiða leiðina fyrir "nýjum" hugmyndum (það eru ekki til neinar nýjar hugmyndir, aðeins slæmar eða góðar; frumleiki er aðskilið hugtak og á við hversu vel þú nærð að fanga hugmynd í list eða ræðu). Þessar "nýju" hugmyndir gengu að mestu út á það hvernig hægt væri að öðlast töluverðan fjárhagsgróða með því að ráðskast með hjarðir af heimskara fólki.

Þar sem grundvallar heimspeki þessara "nýju" hugmynda skorti alla ábyrgð gagnvart heildarmynstri alheimsins, náttúrunnar og mannkynsins, eitthvað sem trúarlegir-heimspekingar fornra menningarheima sáu um að viðhalda, þá juku þær yfirgrip sitt með tímanum (líkt og öll heimspeki á það reyndar til að gera) og endaði með að lýðurinn lagði þær undir sig. Þetta þýddi að öllum var gefið atkvæði til jafns við atkvæði þeirra sem voru gáfaðri, heilbrigðari og með betri siðgæðisvitund.

Í þessu fólust hamfarirnar.

Í dag höfum við samfélög sem styðja heimska, ljóta og eyðileggjandi einstaklinga fram yfir þá sem hafa meira fram að færa, einfaldlega vegna þess að heimskt, ljótt og eyðileggjandi fólk hefur hvert fyrir sig sterka tilhneigingu til að reyna að græða á annarra manna kostnað. Flest fólk sem fæðist með vondan líkama/huga á það til að sýna af sér eyðileggjandi tilburði og ef slíkir einstaklingar ná því að verða aðeins snjallari en þeir sem eru algjörlega á botninum verða þeir fljótt flögð undir fögrum skinnum, því slíkt leyfir þeim að sýna af sér furðulega gáfuleg áhrif - þó ekki nema á þröngu og tilgangslausu sviði. Þeir verða sérfræðingar í því að græða peninga og vanalegast á slóttugan og illa þokkaðan hátt, líkt og Snopes fjölskyldan í "The Hamlet" eftir Faulkner.

Fljótlega þá næla heimsku, ljótu og vondu strákarnir í sætu stelpurnar, því það skiptir engu máli hversu viðbjóðslegan persónuleika þú hefur að geyma ef þú ert ríkur, nú í samfélagi þar sem jöfnuður ræður, þar er slíkt álitið mikilvægasti hluturinn og þar af ertu sjálfkrafa talinn gott foreldri. Börnin þín verða líklega rík líka. Í gegnum kynslóðirnar jafnast þetta út með því að betra fólkið deyr út og stuðningur við þá gráðugu, heimsku, ofbeldishneigðu osfrv. tekur við. Í stuttu máli þá er þetta rangsælis-þróun þar sem græðgi og sjálfselska eru að eyðileggja allt það sem þróunin hefur áorkað, en það eru einmitt eðlisþættirnir sem drífa "jafningjahyggju" áfram.

Á þessum punkti er flest fólk haldið lélegum líffræðilegum gæðum, sem birtast aðallega í gegnum þessa þrjá þætti:

Greind. Hvort sem þú mælir hana með greindarvísitöluprófi eða fylgist með atferli sem afhjúpar hana þá er greind mælanleg, þó þarft þú að vera að minnsta kosti jafn greindur og viðfangið sem þú ert að mæla til að komast að einhverri nákvæmri niðurstöðu (þetta útskýrir fjölbrautarskólakennara og allar þeirra eyðileggjandi, furðulegu og hefnigjörnu gjörðir, ekki satt?). Hverju sem því líður, þá er greind meðfæddur eiginleiki, þú munt aldrei finna stórkostlegt gáfumenni sem hefur það fyrir ævistarf að tína rófur, sama hvað hinir vinsælu fjölmiðlar segja. Ef þú finnur snilling sem á tvo heimska foreldra þá er hann annað hvort ættleiddur eða átti gáfaðan forföður.

Heilsa og fegurð. Fólk sem er vel vaxið, sem er náttúrulega heilbrigt og sækir frekar í það að taka heilbriðar ákvarðanir er vanalegast fólkið með hæfustu líkamlegu getuna. Þetta eru kannski ekki einhverjir sérstakir íþróttamenn í ákveðinni íþróttagrein en hvað varðar almennan hæfileika til þess að gera hluti líkt og að koma sér áfram og lifa af úti í óbyggðum eða í bardaga, þá eru þau mjög hæf (taktu eftir að flestir afreksmenn í einhverri meiriháttar íþróttagrein falla ekki undir þetta líkt og saga íþróttamanna í hernaði og bardaga hefur oft gefið til kynna). Fólk sem er vel alið af góðum stofni á það til að hafa heilsu, fegurð, greind og góða siðgæðisvitund allt í senn.

Siðgæðisvitund. Þennan flokk er erfitt að skilgreina, þannig kannski best sé að byrja á þennan veg: náttúrulegar tilhneigingar og gildismat einstaklinga eru meðfæddir eiginleikar, þótt þeir geti mótast af ytri þáttum eftir fæðingu og þá sérstaklega af misnotkun. Þessar meðfæddu tilhneigingar skapa siðgæðisvitund einstaklinga. Með siðgæði á ég ekki við gyðing-kristnu tvíundina "ekki drepa, meiða eða móðga neinn", heldur hið heildræna siðgæði fornaldar: að gera það sem er rétt í jafnvægi við alheiminn. Í mörgum tilfellum þá á það einmitt við að drepa og í öðrum að lækna. Það er engin algild regla yfir það hvernig siðgæði skuli vera háttað og þess vegna veltur það á hæfileika einstaklingsins til að skynja þetta jafnvægi - þessi hæfileiki er mismunandi milli einstaklinga - hann er mjög mikilvægur og nægilega flókinn til þess að geta aðeins myndast í gegnum margar kynslóðir af góðri ræktun.

Þegar ég lít í kringum mig í dæmigerðu amerísku samfélagi, þá er lágt líffræðilegt greindarfar fólks mjög augljós þáttur. Fólk bíður í röðum á McDonalds í tuttugu mínútur, sóandi eldsneyti til að borga himinhátt gjald fyrir mjög slæman mat. Og fólkið sem getur ekki keyrt jafnvel þótt það sé mjög einfalt ferli, aðeins vegna þess að það er fast í einhverskonar hægfara draumi sinnar eigin hugarangistar. Hvað með raunverulegu heimskingjana sem maður hittir á öllum skrifstofunum og verslunum, þessa sem yfirsjást alltaf hið augljósa, fara lengri leiðina við að leysa öll vandamál og sóa helling af tíma þínum?

Enn fremur, líttu á hvað fólk kaupir. Sú staðreynd að flest fólk mun frekar kaupa plastáhald á 250kr í stað þess að kaupa járnáhald á 350kr sem þjónar nákvæmlega sama tilgangi og endist tvöfalt lengur sýnir ekki aðeins grundvallar reikningsfáfræði (6/2=3 ekki 4) heldur einnig skort á siðgæðisvitund, sem felst í því að það velur frekar ódýrt rusl sem endar í landfylli af sorpi í stað þess að velja það sem endist. Kannski treysta þau sér ekki til þess að eyðileggja það ekki? Og hvert fer svo safnið af þessum 100kr sem þau spara? Æ, já: í bjór og DVD myndir.

Eitthvað segir mér að þetta fólk eigi aldrei eftir að kunna að meta Beethoven eða jafnvel Emperor. Þau eiga ekki eftir að lesa Conrad eða Crichton. Þau eiga aldrei eftir að sjá í gegnum lygar Bill Clintons eða Geroge Bush. Þau eru aðeins neytendur, svo einfalt er það og þau eiga aldrei eftir að kunna að meta þá þætti lífsins sem krefjast skarpskyggni, né þess sem krefst þekkingar á innri uppbyggingu fyrirbæra í stað þess að þekkja aðeins ytra form þeirra. Samt sem áður erum við að rækta æ fleira fólk af þessu tagi og ýtum gáfaðra fólkinu út, því jafnvel algjör bjáni getur einbeitt huga sínum að kaupsýslu og lært að græða peninga á einhverju sérstöku sviði - og hellingur af þeim eru að gera nákvæmlega það.

Til dæmis þá myndi Bill Gates ekki lifa nóttina af úti í skógi með ekkert nema vasahníf. Steve Jobs myndi ekki endast eins lengi og Bill. Og Paris Hilton? John Kerry? Britney Spears?

Hugmyndafræði okkar og lífstíll fer ekki aðeins hnignandi hérna á plánetunni jörð, heldur einnig líffræðileg gæði okkar. Okkur er að mistakast það að framleiða betra fólk og því svo margir eru nautheimskir og skortir alla siðgæðisvitund, þá neyðumst við til að brjóta við niður og einfalda allt sem við skrifum, sjáum, heyrum og gerum svo allir í herberginu séu færir um að skilja, en á sama tíma afmáum alla dýpri merkingu fyrir því fáa fólki sem raunverulega skiptir máli.

Þar sem samfélag okkar í dag byrjar að grotna í sundur, byrjar á æðri hlutverkunum og seinna fikrar sig niður alla þætti samvægisins, þá neyðumst við til að horfast í augun á þeim augljósa sannleika sem fólk hefur forðast að horfast í augun við síðan á 5. áratugnum, nefnilega það að mengun, gjörnýting orkuauðlynda, offjölgun og afþreyingarmenning virkilega er að breyta okkur í vinnuhamstra sem á endanum drepast úr krabbameini í einhverjum glæpa-rottuholum sem við köllum borgir. En vitundarvakning fólks á þessu hefur einmitt ýtt undir nýjar hvatir til að hreinsa til í þessum ruslheimi.

Bestu vistfræðingar okkar, nefnilega þeir sem gera sér grein fyrir alvarleika vandamálsins, hafa stungið upp á að aðeins 500 milljón mans eigi að lifa á jörðinni. Ef við ætlum að grisja niður mannkynið, þegar við þroskumst og komumst yfir uppgerð okkar, þá er það rökréttast að velja þá 500 milljón mans eftir gáfnafari, heilsu/fegurð og siðgæðisvitund svo mannkynið sem heild batni í stað þess að halda bara áfram á sama sviði meðalmennsku, aðeins með færra fólk. Út frá þessu sjónarmiði þá er það reyndar gott að samfélög okkar séu að grotna í sundur, það gefur okkur færi á því að hreinsa út heimskingjana og hefjast handa við það að leggja grunninn að betri líffræðilegum gæðum aftur.

Það sem áhugavert er að kynbætt samfélag þyrfti nánast á engar innri breytingar. Ef við myndum allt í einu stökkva upp um gráðu, þá myndi fólkið sem eftir yrði nota þau félags- og stjórnfræðikerfi sem varðveist hefðu til að ná skynsamlegri markmiðum. Þar sem ekki yrðu lengur hjarðir af heimskingjum að ráðskast með gegnum lýðskrum og flottar neysluvörur. Við þyrftum ekki einu sinni að breyta trúarbrögðum, þar sem kristni túlkuð af gáfuðum einstaklingum myndi byggjast upp á raunsærri og náttúruvænni grunni.

Núna þegar við höfum gengið jafn langt út í tómið og virðumst hafa gert, þá er útlitið svart fyrir því að snúa til baka, en við eigum þó alveg góða möguleika á því, sérstaklega ef fyrsta skref okkar verður að uppfæra gen okkar með því að slátra fávitum, fíflum, glæpamönnum og öðrum þöngulhausum sem hefta heilbrigða lifnaðarhætti þeirra sem eru það heppnir að koma frá góðu uppeldi og ræktun. Ég hef það á tilfinningunni að í framtíðarsamfélagi þá verði það ekki eins mikið tabú að ræða um greindarfar og líffræðileg gæði mannkynsins.

(april 22, 2008)

Our gratitude to "Svartliði" for this translation.