Sinisisi Ng Lipunan Ang Ibang Tao Sa Sarili Nitong Mga Sakit

Subalit ngayon isa na namang kabataang tinedyer ang sumubok gisingin ang isang manhid na daigdig na may pagbubuwis ng kaniyang sarili at ilang mga mag-aaral, ngayong panahon naman ay sa katimugang Finland para sa kauna-unahang barilan sa loob ng paaralan sa naturang bansa. Sinimulan niyang magpaputok ng baril sa kaniyang paaralan, na kumitil sa buhay ng walong katao at nanakit sa sampu, bago paligiran ng mga pulis ang gusali at malamang siya ay ilabas.

Ikaw ay inaasahang bukambibig na tumindig at magtaka, "Subalit paanong magagawa ito ng sinoman? Bakit nila ito gagawin?" subalit ang mumunting pabalat ay malinaw na. Alam natin kung bakit nila ito ginagawa: Karaniwan, mga kabataang tinedyer ang mga taong hindi pa nakapagmamana ng isang pang-matandang daigdig na walang matinong silbi, kaya nga nila palagiang itinatanggi ang lahat ng mga ito sa pamamagitan ng pagpapakamatay at/o ang pag-aalis o paglipol sa mga sagabal at balakid na kanilang kinakaharap.

Nang pinagbababaril ni Pekka-Eric Auvinen ang kaniyang paaralan (high school), siya ay nagpaparating ng isang mensahe gamit ang pagbubuwis ng kaniyang sarili. Ito ay isang mensahe na lubhang dapat tugunan ng mga nakatatanda, sapagkat ang pagwawalang-bahala sa mga suliranin ay ang nagdudulot sa atin ng pandaigdigang polusyon, pagbabago ng klima, kawalan ng katatagang pulitikal, mga ghetto, isang kulturang pinaghaharian ng kabulastugang telebisyon at musika, palagiang hidwaan ng mga lahi, at iba pa. Marami pang suliranin ang naka-amba. Kaya hindi na kataka-taka na ang mga kabataang tinedyer ay nagpasyang huwag sumama sa inyong daigdig na dahil sa pag-giit nito sa pagiging lingid (obliviousness) ay palagiang lumilikha ng mga depektibong resulta.

Nagbabala ang naturang tinedyer na hindi siya kuntento sa isang pang-matandang daigdig at nirekomendahan pa ng isang moderator ng YouTube na bigyan ng mga gamot kontra-depresyon, sa kabila ng kakulangan sa patotoo na pinatitigil ng mga "anti-depressant" ang sanhi ng depresyon, na lalong lumulubha at dumadami sa modernong panahon at siyang nangungunang sanhi ng pagkakaroon ng kapansanan sa mga mauunlad na bansa. Habang ang karamihan ay naghahanap ng lunas, kaunti lamang ang nagtatanong: posible kayang ang depresyon ay may panlabas na kadahilanan o sanhi, tulad ng kabulukan ng ating lipunan at/o patungo sa isang pagbagsak katulad ng sa Roma.

Alam natin lahat mula sa ating mass media na siya ay galit sa tao, inayawan ang direksyong pinatutunguhan ng lipunan, at naramdamang itinulak sa sukdulan upang makalusot sa hamog ng delusion kung saan karamihan ng tao ay kumikilos. Halimbawa, hinangaan niya ang parehong mga ekstremistang maka-kaliwa at maka-kanang lider at tinawag ang sariling isang "social darwinist" at hinangaan ang "natural na pagpili." (natural selection) (Malamang napag-lito niya ang "social darwinism," o ang teoryang ang mga sistemang tulad ng kapitalismo at akademya ang lumilikha ng pinaka-mahusay sa sangkatauhan, at ang Darwinismong gamit sa lipunan)

Gawin natin ang hindi nais gawin ng sinoman, at basahin ang kaniyang manifesto at ang kaniyang mga salita, nang ating makita kung ano talaga ang paniniwala ng indibidwal na ito at kung ano ang nagtulak sa kaniya sa ginawa niya, na ating titingnan bilang isang politikal na pahayag imbes na isang kabaliwan, sapagkat kung gagawin natin ang kabaligtaran ay ipagkakait natin ang kaniyang indibidwalidad/pagkatao at ang kaniyang paninindigan kung saan nagbuwis ng buhay ng kaniyang mga biktima:

"Handa akong lumaban at mamatay para sa aking mga ipinaglalaban. Ako, bilang isang natural na tagapili, ay lilipol sa lahat ng nakikita kong nilalang na hindi nababagay, mistulang mga karumihan ng sangkatauhan at mga kapalpakan sa natural na pagpili. Malamang itinatanong ninyo sa inyong mga sarili, bakit ko ito ginawa at ano ang aking nais. Pwes, karamihan sa inyo ay napaka-hambog at sarado ang pag-iisip upang maka-unawa... Malamang sabihin ninyo na isa akong "baliw", "sira-ulo", "may topak", "kriminal" o "basura". Hindi, ang totoo ay isa lang akong hayop, isang tao, isang indibidwal, isang rebelde."

Kaniyang ginagawang malinaw na siya ay may aestetikong pananaw sa sangkatauhan, hinahati tayo sa maganda at pangit at walang nakikitang anumang punto sa pangit, gago, sira, parasitiko at iba pa. Habang ito ay may amoy ng National Socialism idagdag pa riyan ang natural na pagpiling kaniyang lubos na hinahangaan, tingnan natin ito mula sa isang maka-kalikasang pananaw. Ang dahilan ng pagbagsak ng ating kalikasan ay ang sobrang dami ng tao, at napakaraming taong gago, sapagkat kahit na gamitin natin ang pinaka-kaunti ng ating mga likas na yaman at lupain, sinasalakay pa rin natin ang daigdig, at kung hindi pa ito lubos na nagagawa ng kasalukuyang henerasyon, gagawin naman ito ng susunod. Sino ba ang mas nagpaparami? Walang iba kundi ang mga taong may pinaka-mababang IQ sa una at ikatlong mga daigdig.

Ang isang pangunahin, at mapaminsalang pagkakamali ay ang pagtatayo ng isang sistemang politikal na batay sa nais (ng tao). Ang lipunan at buhay ay isinasaayos batay sa kung ano ang gusto ng indibidwal, hindi ang kung ano ang makabubuti sa sinoman... Tulad lamang ng isa mula sa 100,000 ang may talentong maging isang inhinyero o akrobatiko, kaunti lamang ang may kakayanan ng pamamahala sa mga bagay-bagay ng isang bansa o para sa buong sangkatauhan... Sa panahong ito at sa bahagi ng daigdig tayo ay walang utak na umaasa sa demokrasya at sa sistemang parlyamento, kahit ang mga iyan ay ang mga pinaka-hangal at desperadong eksperimento ng sangkatauhan... Sa mga demokratikong bansa ang pagwasak sa kalikasan at ang suma ng pinsalang ekolohikal ay lubhang naipon... Ang tanging pag-asa natin ay nakasalalay sa isang matatag na pamahalaang sentral at walang kompromisong pagsupil sa indibidwal na mamamayan. May pagkakataon pa rin tayong maging malupit. Subalit kung hindi tayo magiging malupit ngayundin, lahat ay mawawala.

Ang matulunging mass media natin ay nagsasabing ang naturang namaril sa paaralan ay nagbasa ng kasaysayan at pilosopiya, na kilala sa pagkakaroon ng pananaw na nananaig sa indibidwalidad. Ito ang uri ng disiplinang nagsasabing anomang iniisip natin bilang indibidwal, ang pag-unlad ng kasaysayan at ang kalakaran ng natural na daigdig ay mananatiling hindi nababago. Pinaaalalahanan tayo nito na ang labis na pag-aalala tungkol sa anomang nais natin, kung sino tayo, ano ang ating kalagayang panlipunan, at iba pa, ay isang delusyonal at karmikong drama na humahadlang sa ating abilidad na tanawin ang mismong katotohanan sa buhay: ito ay isang pakikibaka upang linangin at puliduhin ang ating mga sarili, at lumikha ng mga lipunan at mga taong may kagandahan, o tayo ay malagay sa bitag ng depresyong panlipunan at "pag-kunsinti" (tolerance) sa pangkaraniwan na siyang papatay sa atin sa huli. Taglay ang ganoong kaisipan, makikita natin ang namaril at ang mga maka-kanan/ maka-kaliwang mga diktador kung ano talaga sila, bilang isang pwersa ng natural na pagbabago tulad ng lagablab ng apoy sa kakahuyan na lumilipol sa mga mahihinang punongkahoy at hinahayaang ihiwalay ng iba ang mga yamang likas nang sila ay makapag-likha ng isang mas matatag, mas mabuti, at mas malusog na kakahuyan na may kaisahan, at ang mga taong tulad nina ginoong Stalin, Hitler, Linkola at ang namaril sa paaralan ang siyang nagpapakita ng ganitong katotohanan.

Gaganti ang lipunan gamit ang pasibong agresyon dahil ito lamang ang tanging paraang magagamit para sa mga taong lubhang nagulat kung paano sila garapalang hinaltak papaalis mula sa kanilang pagtanggi (denial). Upang maging pasibo-agresibo, walang habas mong ipalagay na ikaw ay tama habang pinipilit ang ibang tao na sumunod sa iyong mga nais, na hindi kailangang tamaan sila ng deretsahan. Sige lang, itayo mo iyang pwesto mong may anal pornography sa tapat ng simbahan. Karapatan mo iyan. Wala silang karapatang hindi ka makita o makipag-ugnayan sa iyo. Pilitin mo silang kunsintihin/ hayaan ka. Na kung sila ay tumutol, tawagin mo silang mga baliw at ipakulong mo. Iyan ang ginagawa ng lipunan sa sinomang mga rebeldeng may pagkakataong makapagsagawa ng pagbabago, kaya nga may mga kabataang lubhang nabibigo at humahantong sa pamamaril ng mga paaralan (ang iba ay baliw, ngunit hindi naman lahat).

Ang modernong lipunan nating may nagkakaisang pagtanggi ay natatakot sa katotohanan kaya ito ay sinusupil natin, kaya nga ang mga pamamaril sa paaralan ay umaani ng mga tugon ng galit at hindi paniniwala (disbelief). Huwag mong hayaang linlangin ka ng propaganda. Tayong lahat ay diskonektado mula sa anomang uri ng konteksto maliban sa ating mga sarili, at masyadong nakatuon ang pansin sa kayamanan at kalagayang panlipunan kaya tayo ay masyadong lingid sa daigdig, o ang mga hindi-makitang halaga ng buhay na itinatanggi ng ating materyalistikong lipunan. Ang tanging kawalan ng paniniwala dito ay ang pagka-gulat dahil sa pagkakalagay natin sa isang paglalakbay ng diwa na ipinagpapanggap natin bilang katotohanan, at ito ang dahilan kung bakit mayroon tayong ganoong galit laban sa namaril sa paaralan, na kung sa isang panahong malusog at malinis ay malamang kilalanin bilang isang bayani dahil sa kaniyang paglipol sa mga huwad na maykapangyarihan, mahihinang nilalang at iba pang mga bulastog ng delusyong pantao.